2. Gün

2. Gün

Bugün spor yaptım. Spor yaparken her ne kadar kalbim deli gibi çarpsa da kalbimin durabileceğini düşünsem de bunların sadece gerçek olmayan , geçersiz düşünceler olduğunu kendime hatırlattım.  Vücudumun istisnasız her kası üzerinde çalıştım ve benim bu zamana kadar anksiyetem yüzünden onları çalışmaktan ve güçlü olmaktan mahrum bıraktığımı anladım. Yaklaşık 20 dakika oldu egzersizleri bitireli, vücudumda herhangi bir ağrı hissetmiyorum, biraz halsizim ve biraz kaygılı gibiyim ama bunun da her zamanki durumumdan bir farkı yok  demek ki olan bitenlerin kalbimle ya da sağlığımla hiçbir ilgisi yokmuş demek ki bunlar sadece beynimin kurmacalarından başka birşey değilmiş. Eğer kalbimde bir sorun olsaydı bugun onu o kadar zorlamam karşısında durması gerekirdi. Herşey harika olacak inanıyorum. Ne ben ne de bu duyguları yaşayan kimse bunu haketmiyor. Programa devam edeceğim ve olan biteni yine size aktaracağım. 

(Çok ufak bir ayrıntı , spor yaparken aklıma lise yıllarım geldi. Lise yıllarımda da spor yaparken arkadaşlarımla basketbol oynarken bugünkü spor yaptığımda aklıma gelen düşünceleri hissediyordum ve hiçbir zaman 40 dakikadan fazla basketbol oynadığımı hatırlamıyorum bu düşünceler hep benim bir bahaneyle oyunu yarıda kesmeme sebep oluyordu(O zamanlar bundan hiçbir şikayetim yoktu, içten içe düşüncelerdi ve belki kendim bile o zaman bunların farkında değildim). Yani işin aslı şimdi çok daha açık , yıllarca bir hobi gibi kendime bu davranışları öğretmişim ve bu öğrenilmiş davranışların yerine başka davranışlar koymam gerekiyor. Bunu nasıl yapacağım? Bundan sonraki davranışlarımla. )