Soru: iyiyken sizin gibi bende düşünebiliyorum yazabiliyorum ama bu sıkıntı içime girdiği zaman hiçbişeyden keyif almıyorum zorlasamda bişey yapamıyorum bunu nasıl yeneceğim üstüne gidin demek istiyorsunuz ama olmuyor. bu kısır döngüden nasıl kurtulacağız biz gerçekten..

Kısır döngüden kurtulmak için ilk önce o kısır döngüyü çözmek ve anlamak gerekiyor. 3. gün mesajımda çok detaylı olarak anlattım lütfen anlayana kadar tekrar tekrar okuyun. Öyle paldır küldür üstüne gidin demiyorum. Umursamamakla başlayın diyorum. Sonra kendinizi hazır hissettiğinizde yavaş yavaş birşeyler başararak ilerleyin diyorum. Ben 24 saat o sıkıntıyla yaşıyordum . Uyku denen birşey kalmamıştı, yorgunluktan bayılacak gibi oluyordum ama uyumaktan korkuyordum. Evin içinde sürekli gözlerim faltaşı gibi açık bir şekilde dolaşıyordum. Annemin babamın bana dediklerini anlamıyordum 3-4 saniye sonra tekrar soruyordum ne dedin diye. Mutfakta gezinirken kapı kapalıysa birisi açtığında irkiliyordum. Bir keresinde psikiyatrist ben seni tedavi edemiyorum başka bir uzmana başvur bile demişti :) Daha neler neler , bunları burda anlatmak istemiyorum çünkü bunların size hiçbir faydası olmayacak. Bütün yaşadıklarınızın sebebi sizin anlam Dünyanız ve amigdalanız ve bu durumu kendiniz yıllar boyunca farkında olarak veya olmayarak oluşturdunuz ve bu degistirdiginiz amigdalanizi tekrar programlamaniz gerekiyor. Buradaki ilk yazılarımı da o sıkıntılı halimle yazdım. Söylemek istediğim olay şu "sıkıntılı halimde düşünemiyorum", " sıkıntısızken düşünebiliyorum" diyerek aslında o olayı kendiniz yaratıyorsunuz bilmem farkında mısınız? Düşünebiliyorsunuz ki sıkıntınız olduğunun farkındasınız. Otomatik olarak şartlanıyorsunuz. İşte bu blogta onu anlatmaya çalışıyorum.  Hiçbir ilaç sizde , siz davranışlarınızı değiştirmediğiniz sürece kalıcı bir etki yaratamaz. Sıkıntı mı hissettiniz? Bu sizin için niye önemli ki? Bu bir duygu başka birşey değil. Gülmek, ağlamak  gibi. Bu duygu niçin oluşuyor çünkü referans kaygı durumunuz normalin üstünde resetlenmiş durumda ve siz bundan rahatsız olarak beyninize kaygı duymanız gerektiğini ve o  yüksek referans seviyesinin yukarda takılı kalması gerektiği mesajını veriyorsunuz. Güldüğümüz zaman midemiz ağrır , ağladığımızda çenemiz titrer yüzümüz kasılır ama bunların hiçbirinden rahatsız olmayız demi? Çünkü nedenini biliriz. Ee o zaman bundan rahatsız olmanın ne gereği var? Umursamayacaksınız. Döngüyü bilinçli olarak kıracaksınız. Günlük hayatta yaptığınız işlere her ne olursa olsun devam edeceksiniz. Yapmak istediğiniz ama yapamadığınız şeyleri yapacaksınız ama kendinizi çok fazla zorlamayacaksınız. Yavaş yavaş , siz birşeyler başardıkça amigdalanızın o seviyesi biraz aşşağı inecek buna karşılık siz daha fazla şey yapacaksınız ve bir bacakacaksınız ki tamamen normal seviyeye inmiş....  Herşey aşama aşama.... Sizinle 12 senelik tecrübemi ve araştırmalarımı paylaşıyorum bu blogta. Eğer anlamadığınız birşey varsa tekrar sorabilirsiniz.